Unazad
PRIRODNI INDUKATORI OTPORNOSTI su "tvari" koje ili aktiviraju ili povećavaju ekspresiju gena otpornosti (ili obrane) u stanicama različitih biljnih tkiva. Te se "tvari" nazivaju "ELICITORI" i potiču procese koje biljke prirodno koriste kako bi se obranile od patogena i stresa iz okoliša.
Ovi obrambeni mehanizmi mogu biti fizički ili biokemijski ili oboje. Fizička zaštita se očituje zadebljanjem tkiva i staničnih stijenki, s ciljem zaustavljanja širenja infekcija. Biokemijska zaštita postiže se proizvodnjom spojeva s antifungalnim i antibakterijskim svojstvima (kao što su fitoaleksini i hidrolitički enzimi) i aktivacijom specifičnih gena koji induciraju obrambenu reakciju poznatu kao sistemska stečena rezistencija (SAR).
Postoje razne vrste induktora rezistencije: nepatogeni mikroorganizmi koji mogu kolonizirati površinu korijena i biljaka, mikroorganizmi koji se koriste kao protivnici mikroba, razne kemikalije (sintetske i prirodne) koje simuliraju prisutnost patogena ili su slične staničnoj signalnoj molekuli koji aktiviraju otpor. Među svim induktorima rezistencije Chitosan se ističe svojim prirodnim podrijetlom i potpunom biorazgradljivošću.
PRIRODNI INDUKATORI OTPORA
Iz perspektive održive poljoprivrede, PRIRODNI INDUCATORI OTPORNOSTI temeljni su alat u biološkom, integriranom i tradicionalnom gospodarenju poljoprivredom, čiji je cilj smanjenje broja tretmana i razina ostataka pri žetvi.
Čineći biljke reaktivnijima na vanjske podražaje, PRIRODNI INDUCATORI OTPORNOSTI daju usjevima jaču toleranciju na (abiotski i biotički) stres. Induktori otpornosti omogućuju korištenje ekološki prihvatljivijih programa prskanja sa smanjenom primjenom konvencionalnih kemijskih proizvoda i održavanjem tretirane količine bakra i sumpora unutar dopuštenih granica.
PRIRODNI INDUKATORI OTPORNOSTI su "tvari" koje ili aktiviraju ili povećavaju ekspresiju gena otpornosti (ili obrane) u stanicama različitih biljnih tkiva. Te se "tvari" nazivaju "ELICITORI" i potiču procese koje biljke prirodno koriste kako bi se obranile od patogena i stresa iz okoliša.
Ovi obrambeni mehanizmi mogu biti fizički ili biokemijski ili oboje. Fizička zaštita se očituje zadebljanjem tkiva i staničnih stijenki, s ciljem zaustavljanja širenja infekcija. Biokemijska zaštita postiže se proizvodnjom spojeva s antifungalnim i antibakterijskim svojstvima (kao što su fitoaleksini i hidrolitički enzimi) i aktivacijom specifičnih gena koji induciraju obrambenu reakciju poznatu kao sistemska stečena rezistencija (SAR).
Postoje razne vrste induktora rezistencije: nepatogeni mikroorganizmi koji mogu kolonizirati površinu korijena i biljaka, mikroorganizmi koji se koriste kao protivnici mikroba, razne kemikalije (sintetske i prirodne) koje simuliraju prisutnost patogena ili su slične staničnoj signalnoj molekuli koji aktiviraju otpor. Među svim induktorima rezistencije Chitosan se ističe svojim prirodnim podrijetlom i potpunom biorazgradljivošću.